Dag 2015

Misschien is het vreemd, dat gevoel van afsluiting op de laatste dag van het jaar. Er begint morgen tenslotte gewoon weer een nieuw jaar. En dan ben ik niet ineens slank, rijk, of zonder zorgen. Toch sluit ik het boek 2015 graag af, om een nieuwe te kunnen openen met 365 onbeschreven bladzijden. Voor ons start dan een bijzonder jaar. Maar eerst een kleine terugblik op dat wat bijna achter me ligt. In mijn leven, niet in de wereld, want zo groot wil ik het niet maken.

Het was een roerig jaar, met vele mooie momenten, maar ook flink wat moeilijke. Zo namen Thomas en ik dit jaar drie keer afscheid van mensen die veel te snel al niet meer bij ons zijn.

Vlak voor de zomer stapte Thomas’ meester uit het leven, iets wat een enorme impact op hem heeft gehad. We praten nog vaak over meester Jan als we samen ’s avonds de dag doornemen. Omdat er zoveel vragen onbeantwoord blijven en het in het koppie van een elfjarige niet past dat iemand geen zin meer in het leven heeft.
De tweede klap die mijn kereltje te verwerken kreeg was het veel te plotselinge afscheid van zijn fietsmaatje. Een verschrikkelijk ongeluk dat vele levens overhoop gooide. Niet in de laatste plaats die van zijn familie die het de afgelopen feestdagen ongetwijfeld erg zwaar hebben gehad.
En dan tenslotte eind oktober… Er kwam een eind aan de lange strijd van lieve P’tje. Vorig jaar met oud&nieuw liet ik samen met Ed een wensballon op met daarop de wens of ze dat jaar nog mocht halen. Dat is niet gelukt, maar ze heeft gelukkig nog wel heel veel mooie dingen mogen doen. De tijd na haar overlijden heeft me voorgoed veranderd. Dankjewel P. voor alle mooie gesprekken en de lessen die je me leerde.

Genoeg over afscheid nemen!

We gingen dit jaar maarliefst drie keer op vakantie. Met Ed ontdekte ik Ibiza en Mallorca en met ons drietjes beleefden we twee fantastische weken in Novi Vinodolski Kroatië. De week voor ons vertrek naar Kroatië kregen we de sleutel van ons nieuwe paleis in Den Haag. Wat een toestanden in een zeer korte tijd, maar wat een heerlijke plek. We zitten nog volop in de plannen en verbouwingen, maar wat wordt het mooi!
Het feit dat ik nog werk heb is ook iets om te vieren, want er zijn veel mensen die het een stuk slechter hebben. (Als ik niet opnieuw was gaan studeren had ik misschien ook nog wel bij de V&D gewerkt.) Ondanks een zeer onrustig jaar vanwege de zoveelste reorganisatie en een zieke college die al vanaf april kampt met een longontsteking, was het zakelijk gezien een prima jaar. Ik heb prachtige stukken mogen schrijven voor My-txt, mijn blog trok zo’n 15.000 bezoekers en ik heb weer veel bewoners blij kunnen maken.

Nog iets wat groeit en bloeit: de liefde die we voelen. Voor elkaar en onze kinderen. We worden nog steeds hechter, leren elkaar steeds beter kennen en leven stap voor stap toe naar het moment dat we eindelijk samen zijn. En dat moment komt ineens met grote stappen dichterbij!

Want komend jaar wordt een jaar van vele veranderingen. Ik heb nog een huis af te maken (op de valreep van 2015 vallen ineens de tegels in de badkamer van de muur) en te verkopen. Mijn huisje.. mijn prachtige thuis moet een nieuwe eigenaar krijgen. Iets wat me met enige regelmaat uit mijn slaap houdt. Het zoeken naar een baan in Den Haag, het huis daar woonklaar maken voor de grote verhuizing, het in gedachten afscheid nemen van mijn stad, werk, vrienden en familie, er komt nog veel op me af in 2016. Sommige dingen zullen niet meevallen, maar ik kijk er bovenal enorm naar uit. Ik ben het zat om het alleen te moeten doen en snak ernaar om mijn gezin weer eens op één plek te hebben. En ach.. Den Haag is niet het einde van de wereld.. Al voelt het soms wel zo als ik weer eens de weg kwijt ben hier ;-).

Ik heb weer veel geleerd dit jaar. Angsten en verdriet overwonnen, teleurstellingen verwerkt, tranen gelachen en onnozel gedaan (goeie tekst ;-)) en bovenal genoten.

Ik sluit dit boek met een dankbare glimlach voor alles wat er was en met een stille traan om dat wat we verloren.

~Marga, 31 december 2015~