Net als vroeger maak ik lijstjes van de spullen die ik al heb gekocht. Een stofzuiger, pannenlappen, houten lepels en een strijkijzer.. De na-huwelijkse uitzet. Net als vroeger, maar dan zonder de verwachtingsvolle vreugde die ik toen voelde. Jong en vol dromen en zo naief.
Ik had een ander beeld voor ogen toen ik met mijn schrijfblokje op de zolder bij mijn ouders zat en blij het lijstje steeds completer zag worden. Tussen mijn poppenwiegje en oude speelgoed, groeide mijn toekomst.
We hadden écht alles nodig, met al die spullen zou het geluk vanzelf komen. Die theedoeken en die waterkoker omdat die past bij het koffiezetapparaat. De spulletjes stonden, soms al jaren, te wachten tot ze gebruikt zouden worden in ons eigen huisje. Ons plekje, waar we zo intens naar verlangden.
Dat plekje kwam er, een prachtig huis met een grote zolder. Op die zolder staan nu dezelfde spullen te wachten op een ander plekje, een nestje voor mij en onze zoon.
Ik ben niet blij als ik ernaar kijk, ik kan me niet verheugen op het gebruik. Ik kan mezelf niet meer voorstellen hoe ik, intens gelukkig, afdroog met mijn nieuwe theedoeken of koffie voor je zet.. Het zijn gewoon spullen, zonder enkele belofte.
Hetzelfde lijstje, dezelfde spullen, een nieuw begin, net als vroeger..
En toch is alles anders..
Marga, 2011
Readmarga 