Weet jij het nog?

Een nieuwe reclame van Coca Cola  brengt me even terug in het verleden. Weet jij het nog, je eerste kus?

Ik weet het nog heel goed. Hoe het ging en vooral waar het gebeurde.

Het was weinig romantisch. Met zes vrienden zaten we op een bankje. Nu achteraf vraag ik me af hoe we in godsnaam met zes man op dat bankje pasten en vooral waarom we er met zijn zessen gewoon maar zaten te zitten. Toenmalig vriendje en ik zaten in een hoekje tegen elkaar aangeplakt en de gewone kusjes veranderden ineens in een zoen. Ik weet nog dat ik het niks vond. Wat een achterlijk gedoe dat geworstel met tongen. Wat is daar in hemelsnaam leuk aan? Ik was dertien… Als ik nu naar mijn nichtje van dertien kijk, dan besef ik me pas hoe jong ik was.

Dit was niet eens mijn eerste vriendje. Met de eerste kreeg ik verkering in de brugklas. Op de verjaardag van een vriendin leerde ik hem kennen. Toen was hij nog haar vriendje. Een verjaardag later bij een andere vriendin kwam ik hem weer tegen, inmiddels single en we kregen verkering. Die duurde lang maar kwam niet verder dan elkaars kettinkje dragen, heel veel brieven schrijven en braaf elke woensdagmiddag naar zijn school fietsen. Ik was wel echt hevig verliefd.  Van kussen is het nooit gekomen. Zelfs geen kusje op de wang. Wat een onschuld. Het ging uit toen ik verliefd werd op een ander. Ik stuurde het lang gedragen naamhangertje naar hem op met een lullig briefje erbij dat ik het uitmaakte. Zijn teleurgestelde reactie heb ik bewaard. Je leest dit niet, maar.. alsnog sorry.

Die nieuwe verliefdheid resulteerde in mijn eerste echte verkering.  In mijn herinnering heeft die jaren geduurd maar in werkelijkheid ging het na 2,5 maand uit. Na die eerste kus ging het rap achteruit.  Of dat nou aan mijn kuskwaliteiten lag weet ik niet. Mijn vriendinnen kunnen beamen dat ik een wrak was daarna. De wereld stopte en ik huilde tranen met tuiten. We bleven vrienden. Hell  on earth was dat.  Kijken, kijken niet aankomen. Gelukkig ging het licht ook bij hem branden en kregen we na een half jaar pauze opnieuw verkering. 3,5 Maand duurde het dit keer. Het zoenen ging in die periode een stuk beter en het gefröbel was ook gezellig. 😉  Weer was ik kapot van verdriet toen ik gedumpt werd via de telefoon. Minstens een week.. Toen rolde ik naar het volgende vriendje.

Die kuskwaliteiten zijn een stuk verbeterd sinds die eerste keer op dat bankje en sowieso voelt het als drie levens geleden dat we daar bij de stadsmuur in Zwolle zaten. Maar vergeten… doe ik het nooit.

En hoe zit dat met jou?
Do you remember?

~Marga, 13 januari 2015~