Lou schreef laatst over haar huishouden van Jan Steen. Tja dan kan ik natuurlijk weer niet achterblijven als mijn huis zo totaal een tegenhanger is van het hare. Hier staat of hangt alles op zijn plek en is schoon. Altijd! Althans, dat zou ik graag willen. Sinds mijn huishouden is uitgebreid met een man en een blije bruine labrador, is het huis nooit meer zoals ik het graag zou zien. Ja, precies vijf minuten. Daarna rekt de luie hond zich uit, springt drie keer op en neer, smijt een knuffel door het huis, rent erachteraan en schudt zich dan even flink uit. El-luk-ke dag swiffer ik drie cavia’s op en dan nog ligt er altijd haar. Niets aan te doen, ik leer ermee leven.
Los daarvan is altijd alles schoon. Niet dat ik smetvrees heb hoor, ik heb gewoon een hekel aan rommel. Waarschijnlijk omdat het in mijn hoofd altijd een rommelzooitje is. Gedachten lopen door elkaar en ik maak me altijd wel druk om het een of ander. Ik wil het daarom om me heen netjes hebben. Met niet al teveel kleur en gedoe. Daar schreef ik al eens eerder over. Het is alleen zo jammer dat mijn huisgenoten daar geen enkele boodschap aan hebben. Die gaan prima op rotzooi en stof. De kamer van mijn zoon is regelmatig ground zero. Dan trek ik moedeloos de deur maar weer achter me dicht en zet de stofzuiger voor zijn deur. Hint!
Vriend is dol op post overal neergooien. Brieven waar nog iets mee moet gebeuren (we hebben een postbakje waar nog af te handelen/ op te ruimen post in moet!), pakketjes folders die hij nog graag door wil kijken (doe dat dan, dan kunnen ze weg) en rekeningen die nog moeten worden betaald (had ik al gezegd dat we een postbakje hebben?). Ook vind ik o-ver-al gereedschap. Altijd! Bitjes, schroevendraaiers, onderdelen, je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt in de fruitschaal, op de wc of in de badkamer.
Je kunt je afvragen: waar maak je je druk over. Dat doe ik dus ook… elke dag. Voordat ik weer achter de hond aan stofzuig en zuchtend een bakje maak met gevonden voorwerpen. Dan vraag ik me af wat het nut is. Het huis is om in te leven en morgen is het toch weer een zooitje. En het allerirritantste is dat iedereen altijd alles weet te vinden. Behalve ik. Ik ruim mijn spullen op en ben ze vervolgens kwijt. Wie is er dan dom?
Marga, februari 2017
Geschreven voor http://www.hoevrouwendenken.nl
Readmarga 
Ik voel een scheiding aankomen.
*als een gek opruimen, stofzuigen, wassen, poetsen gaat*
Het zou eens tijd worden hon.. De hints waren duidelijk genoeg…
Al die tijd, recht onder m’n neus…….
Dat is nu echt vrouwenpraat hahahahaha.
Maar op sommige punten heb je gelijk. Lees het door en het kan gelijk weg de reclame, leg gereedschap gewoon terug op zijn plaats te gevaarlijk.
Dus je hebt zeker gelijk opgeruimd staat netjes en ook in het hoofd en naar elkaar.
Aum Shanthi
Ja vreselijk vrouwelijk is het zeker. Maar ja, als wij er niet waren zou het ook wel een gigantische rotzooi worden 😉
hahaha niet bij iedereen hoor 😉
Ik moet netjes alles opruimen of krijg op mijn donder hahahaha.
Aum Shanthi
Niets zo irritant als het huis verlaten na een half uur opruimwerk en thuiskomen in chaos en dan twee heren die je aankijken en werkelijk waar niet begrijpen wat het probleem is.
Ademhalen en Zen! (of als ik ongesteld moet worden: ademhalen en veeguitdepanadverdan!
Hahahaha ja echt zo irritant. En dan ook nog zeggen “een huis is om in te leven hoor.” Aaarrgghhh