Mijn 2013

Wat gaat de tijd toch snel. Elk jaar verzucht ik dat weer en elk jaar lijkt het nieuwe jaar nóg wel sneller te volgen op het oude. Vroeger duurde het eeuwen voordat je eindelijk jarig was en nu is het voor mij alwéér bijna zover.
Maar vóór de dag dat ik 36 kaarsjes mag uitblazen knallen we eerst 2013 uit. En traditiegetrouw blik ik terug op mijn high- en lowlights van het afgelopen jaar.

Thomas werd grote broer het afgelopen jaar. En ondanks dat ik al 9 maand een buikje zag groeien knalde het er toch flink in. Het moment dat ik Thomas naar de verloskamer bracht en daar een eerste blik wierp op zijn kleine zusje zal ik nooit vergeten. Het was fijn en pijnlijk tegelijk om er zo dichtbij te zijn. Dat kleine meisje zorgde er tegelijk voor dat ik kon loslaten en zo gaf ze ook rust.

Na lang uitstellen werd ik geopereerd aan mijn hand in diezelfde week en alle tranen die nog niet waren gevloeid kwamen er bij die wildvreemde zuster op de uitslaapkamer uit. Wat heb ik een pijn gehad en wat duurde het allemaal lang en wat had ik een troost aan mijn lieverd die me alles uit handen nam.
Na het broodnodige herstel begon ik aan een nieuwe functie op mijn eigen afdeling. Na jaren gebouwen en ontwikkelaars werden het weer mensen. Wat fijn om eindelijk het gevoel te hebben dat je een klein verschil kan maken. Ik geniet nog steeds enorm van deze switch.
Thomas ging met een toprapport over naar groep 6 en
We beleefden een geweldige zomer, veel buiten, veel zon en strand. We zagen drie landen, gingen voor het eerst weer kamperen in een tent en beleefden in Griekenland de meest geweldige vakantie ooit.
In september werd, ook al wisten we dat toen nog niet, onze gezinsuitbreiding geboren. Onze Beach zag het levenslicht en 8 weken later kwam ze bij ons wonen. Ze maakte ons volle leven nog wat voller, maar ook zo gezellig en compleet.

Een vriendin reisde door de hulp van mijn twittervrienden naar haar zus in Bosnië, van haar reis en ons verhaal verscheen een artikel, mam vocht zich door haar afterhartaanvaltherapie heen en herstelde verder, ik beleefde mijn eerste tweetup, kocht mijn eerste échte gereedschap, kwamen en gingen er mensen, leerde ik wat échte vriendschap is en hoe je soms met kit de boel weer kan lijmen, werd ik voor de zoveelste keer verliefd op bruine ogen en ook dit jaar maakten Ed en ik vele vele kilometers om bij elkaar te kunnen zijn.
We hebben genoten, geleerd,
lief gehad, geruziet, gehuild, gevreeën, zijn gevallen en weer opgestaan en hebben elkaar steeds beter leren kennen en leren waarderen. Voor alles lieverd, ook dit jaar weer, mijn innige dankjewel!

Weer een jaar verder. Mijn zaakjes voor elkaar en het geluk lacht me toe. Toch heb ik nog vaak het gevoel dat ik maar wat doe. Een tussenstation op weg naar later. Who knows, misschien is 2014 al later. Misschien komen er antwoorden, misschien wordt het nog een jaar van genieten en beleven en maar zien waar het leven me naartoe brengt.

Ik heb mijn dierbaren nog, we gaan gezond het nieuwe jaar is.
Dankbaar en gezegend neem ik er eentje op jullie allemaal vanavond.

Bedankt voor het volgen, bedankt voor het reageren. Tot in het nieuwe jaar!

Op ons..

Ik laat me met de stroming meedrijven en ga tenslotte voor anker bij het eiland waar ik heen werd geleid..

Marga, 31 december 2013