Druk

Ja hoor ik leef nog en nee ik denk niet alleen aan mezelf. Of misschien toch wel zo nu en dan. Vooral omdat het niet anders kan….

Ik heb het druk. En niet omdat iedereen dat tegenwoordig als standaardantwoord op de “hoe gaat het met je” vraag geeft. Ik heb echt te weinig uren in een dag. Vooral omdat ik ook graag nog minstens acht uur wil slapen.
Waarom druk hoor ik je vragen. Kwestie van prioriteiten stellen en keuzes maken. Klopt! Mijn prioriteitenlijstje is echter ook wat aan de lange kant. Want naast mijn 30 uur ambtenarij die de laatste weken met gemak de 35 of meer haalt, investeer ik ook nog een uurtje of 10 per week in mijn eigen bedrijf. Daarnaast ben ik mama wat in mijn geval dan wel geen fulltime baan is maar toch aardig wat uren opslokt.  Met liefde natuurlijk, dat moge duidelijk zijn. Tel daarbij het huishouden, koken, boodschappen, de was, afwas, tuinen en al het overige onderhoud aan het huis bij op, de trainingen van zoonlief waar een ouder bij aanwezig moet zijn én natuurlijk mijn lieve verweg schat die me ook nog graag zo nu en dan ziet of spreekt en mijn uren zijn op… Ik ben heel blij als ik daarnaast af en toe kan afspreken met een vriend of vriendin, of iemand van mijn familie. En ja het zijn keuzes die ik zelf, heel bewust en om allerlei redenen maak.
Denk niet dat jij de enige bent voor wie ik weinig tijd heb. Dat is niet zo. Denk niet dat ik niet geïnteresseerd ben in jouw leven, vreugde of verdriet. Dat is ook niet zo. Denk ook niet dat ik spontaan heel veel tijd over heb. Die moet ik namelijk maken door dingen te laten. En dat doe ik graag, als je me nodig hebt of gewoon maar even wil zien of spreken. Maar meld het dan even. Roep een keer en ik maak die tijd vrij.
Het leven van Thomas en mij hier thuis draait grotendeels op mij. Er is niemand hier die me wat uit handen neemt als ik eigenlijk aan het werk moet of tijd wil besteden aan mijn sociale leven.  En het is eigenlijk best triest dat ik dat aan de mensen die zo dicht bij me staan nog steeds moet uitleggen. Dat ik me keer op keer moet verantwoorden voor de keuzes die ik maak over hoe ik mijn tijd indeel.

Dit is wat het is. En als me dat in jouw ogen een waardeloze vriendin maakt, dan is dat ook even wat het is.

Roep en ik ben er. Anytime. En dan blijf ik graag een keertje eten.  Omdat het best fijn is als dat koken een keer wordt gedaan. 😉

Voel je vooral niet aangesproken of aangevallen. Sommigen in mijn leven begrijpen het namelijk heel goed.

Ik hou van jullie en doe mijn best.

Marga, 29 september 2014