One of those days

Je hebt van die dagen waarop de dag al verkeerd begint en je op je klompen pumps aanvoelt dat het de rest van de dag niet veel beter wordt.
Je raadt het al, vandaag was zo’n dag.

Het begon gisteravond toen ik, voor het eerst sinds mijn charmante duik in het zwembad, van de pijn niet kon slapen. Na veel gedraai en gewoel toch maar besloten een pijnstiller te slikken. Deze pillen krijgen een olifant nog op de knietjes dus ik sliep al gauw als een roosje en heel diep. Toen vanmorgen de wekker ging, verging dan ook de wereld. Ik schrok me dood toen ik een lijk in de badkamer zag en schrok nog erger toen het mijn spiegelbeeld bleek te zijn.
Na de douche die ik wonderwel zonder kleerscheuren doorkwam (scheelde enorm dat ik geen kleding aan had) kwam het volgende obstakel; ontbijt.  Met groot enthousiasme schudde ik het pak yoghurt en kreeg het voor elkaar om zowel met het pak tegen mijn kin te slaan als de dop eraf te schudden waardoor er een grote kwak op mijn keukenvloer belandde.  &#$/@*!*€£%   Ik slaakte een diepe zucht en ging opruimen.
Het lukte zowaar om mezelf aan te kleden en mijn werk heelhuids te bereiken. Iets om dankbaar voor te zijn.
Na een ochtend rennen en vliegen had ik het helemaal gehad met de drukte en besloot op tijd naar mijn auto te lopen voor een vergadering extern. Glimlachend liep ik naar de parkeerplaats, me verheugend op een kopje thee en de lekkere stoelen bij Droom van Zwolle. Even rust voor het overleg zou beginnen.
Ik probeerde mijn auto open te maken met de afstandbediening…. Die deed het niet. Ik had weer eens mijn lichten laten branden voor de zoveelste keer, met een lege accu tot gevolg. Iets met ezel en steen enzo.. $@&÷£÷¥×₩!&#&$*!!*(% £ Ik slaakte wederom een diepe zucht en belde mijn collega. Die was al in de Binnenstad, op stap met de wijkagent.  Gelukkig waren andere collega’s die ook zouden deelnemen aan het overleg nog op kantoor dus ik sprong met gevaar voor eigen leven voor het gemeentebusje en zette mijn meest wanhopige blik op. Werkt altijd, zeker bij de stoere mannen die ooit mijn rechtstreekse collega’s waren.
Ze gaven me een lift naar de de Droom en van mijn voorgenomen rustige kopje thee kwam natuurlijk geen moer meer terecht.  Ik zag al wat deelnemers zitten en verantwoordelijk als ik me voel voor een goed verloop van de vergadering begon ik bij de deur al te blaten waar we naartoe moesten.
Toen eigenaar H me vervolgens uit toelachte, tot rust bracht en vroeg of ik niet eerst een kopje thee wilde, zag ik ineens mezelf in de ruit weerspiegeld.
Ik slaakte maar weer eens een diepe zucht..
Het overleg verliep prima op de heerlijke zolder en de mannen hebben me weer teruggebracht naar mijn auto.  Na het nodige resultaatloze duwwerk (Ooit wel eens een klein vrouwtje naast een grote kerel een Peugeot zien duwen) toch maar de startkabels tevoorschijn getrokken (lang leve mijn ex die die dingen kocht én me leerde hoe ik ze moet gebruiken) en jawohl, ik kon eindelijk naar huis.
Daar aangekomen omhulde mijn huisje me als een warme deken. Met dat welverdiende kopje thee plofte ik op mijn heerlijke bank en schrijf deze dag (van me) af.

Op sommige dagen ben ik zo dankbaar dat ik geen eendagsvlieg ben.
Morgen gelukkig weer een dag…

Marga, 16 september 2014