De stad heeft een bijzonder plekje in mijn hart..
Ik wilde al lang een keer alleen op reis en dat hoefde niet heel heftig te zijn, want ik zag mezelf nog niet direct bagpackend met niks door de rimboe struinen. Daarbij wilde ik echt ontzettend graag weer een keer vliegen…
Toen een collegavriendin die een paar jaar in Londen ging wonen me vroeg of ik wilde komen was de keuze dan ook snel gemaakt.. We spraken af dat ik een halfjaar na die koffiedate zou komen als het aan het eind van zomer nog een beetje mooi weer was…
In die bewuste zomer strandde mijn huwelijk en alleen op reis werd ineens de start van mijn nieuwe leven..
Een lieve vriendin bracht me naar het vliegveld in Eindhoven en daar stond ik met mijn koffertje.. Op weg naar een voor mij groot avontuur.. Toen het vliegtuig opsteeg ging er zoveel door me heen.. Het prachtige uitzicht, de donzige witte plukken onder me en de zon die op mijn gezicht scheen.. Ik was vrij, vrij als een vogel…
De dagen erna heb ik doorgebracht met kilometers sjouwen door de stad.. Ik logeerde bij mijn vriendin, ontbeet vroeg en trok erop uit.. Ik heb alles wat ik wilde zien bekeken, sleet mijn dagen met sfeer opsnuiven, met een dubbeldekker door de stad rijden, engels eten, theaterbezoek, al die prachtige gebouwen bewonderen en verliefd worden op de stad..
En tijdens mijn tijd daar werd ik niet alleen verliefd op de stad.. Een bijzonder smsje zorgde ook voor een heel ander nieuw begin…
Ik heb onlangs in het huisje waar ik nu alweer een half jaar woon een groot canvas opgehangen van een afbeelding van Londen by night.. Elke keer als ik er langs loop denk ik weer aan mijn reisje naar deze prachtige stad en hoe fantastisch ik me voelde toen ik daar was. Het heeft me gesterkt in het besef dat ik het ook alleen wel red..
Londen is magisch.. Ook zonder Harry en de Wegisweg..
Marga, 16 april 2012
Readmarga 