T neemt vriendje Leo mee naar huis.. Altijd gezellig omdat Leo nogal diep nadenkt over dingen en die herspenspinsels graag met me deelt..
“Je had mooie krullen gisteren Marga, maar nu zie je er toch minder mooi uit”.. Ok, het is niet altijd leuk dat hij alles wat hij denkt met me deelt..
“Marga, ik zat te denken… Als je nou verliefd wordt op iemand die je nu heel mooi vindt en je gaat daar mee trouwen en dan worden we ouder en dan is ze ineens superlelijk.. Zo lelijk dat je denkt, gatver wat is die lelijk.. Wat dan?”
Ik probeer een opvoedkundig verhaal af te steken over de liefde en dat het dan eigenlijk niet meer uit maakt hoe iemand er later uit gaat zien omdat de liefde dan al zo groot is, dat je het eigenlijk niet meer ziet..
“Nou”, gaat Leo verder, “ik was verliefd op Manouk en toen vielen al haar tanden eruit en toen wilde ik echt niet meer met haar kussen.. Dus als ik straks getrouwd ben met iemand en die verliest alle tanden, dan wil ik daar ook niet meer mee kussen”..
Een beeld van twee oudjes in bed met hun gebit op het nachtkastje popt op.. Tja, wat moet ik hier nou van zeggen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik iemand zonder tanden wil kussen.. Zou ik werkelijk tegen die tijd alleen nog maar de jonge god zien op wie ik ooit verliefd werd, of zie ik ook gewoon het oude mannetje die hij is geworden..
Vol verwachting kijkt Leo naar me in de hoop dat ik het verlossende woord ga geven..
Ik moet hem teleurstellen..
“Ik weet het ook niet lieverd, je weet alleen maar zeker wat je vandaag voelt en het kan morgen zo weer anders zijn. Je hoopt dat je voor eeuwig samen gelukkig blijft, maar soms loopt het anders”..
Dat weet ik tenslotte uit ervaring…
Marga, april 2012
Readmarga 