Wie ben ik?

Nooit geweten, nooit beseft, nooit voor mezelf een antwoord gekregen op deze vraag.

Veel over nagedacht, cursussen gevolgd, zelfinzichten opgedaan, spiegels voorgehouden, gesprekken gevoerd met mensen om me heen die mij al jaren kennen en toch een antwoord op deze vraag zouden moeten hebben..

Ik heb mijn ziel en zaligheid bij de psycholoog neergelegd, omdat het zo’n warboel is in mijn hoofd soms en ik hapklare brokjes nodig had om alles aan te kunnen. Ik voelde zoveel, zag zoveel, beleefde zoveel en wilde zoveel. Het voelde als abnormaal en verschrikkelijk eenzaam. Niemand begreep wat er in mijn hoofd om ging en ik begreep het zelf nog het minst. Voelde me anders, buiten de gebaande paden en het sociaal geaccepteerde, zoekend, vluchtend en onrustig.

En dan ineens heb ik een antwoord. Herken ik mezelf in nieuwe relaties. Gelijkgestemden en gelijkvoelenden. Ik hoor anderen mijn verhaal vertellen als ze me deelgenoot maken van hun eigen belevenissen en keuzes. Herkenning en erkenning en antwoorden op vragen die al lang in mijn hoofd ronddwaalden. Ik ben helemaal niet abnormaal of raar, er zijn er velen zoals ik. Mensen voor wie het leven soms ook een overkill aan prikkels en informatie is. Mensen die net als ik een druk hoofd hebben waarin zoveel vragen rondwalen. Mensen die net als ik intens voelen, intens liefhebben en verdriet intens beleven. Intens..

Deze mensen helpen mij stappen verder in het begrijpen van mijn eigen ik.. Meer dan al die anderen ooit zouden kunnen. Ik zou een rijtje kunnen opsommen met weetjes over mij. Dat ik moet overgeven van tomaten, een doosje rauwe champignons niet kan weerstaan, dat ik ongekookte spaghetti en vermicelli eet, dat mijn lievelingskleur wisselt met het seizoen, dat ik drie voornamen heb en vernoemd ben naar mijn oma, dat ik blond haar heb en de kleur van mijn ogen niet weet, dat ik eeuwig strijd tegen mijn gewicht, dat ik echte liefde ken sinds ik mama ben, dat ik diverse keren het roer qua carrière drastisch heb omgegooid, dat ik gek ben op lezen en slapen en een hekel heb aan televisie kijken, dat ik nooit gerookt heb en alcohol eigenlijk alleen drink voor de gezelligheid omdat ik het vies vind, dat ik naïef ben en lief ben en in vriendschappen voor je door het vuur ga, dat ik het leven soms een lastige zoektocht vind, maar ontzettend geniet van alle nieuwe kansen en afslagen, dat ik 20 jaar samen ben geweest met mijn eerste vriendje en dus nooit echt gedate heb, dat ik het heerlijk vind om nieuwe mensen te leren kennen en ze te horen vertellen over hun leven, liefdes, kansen en teleurstellingen, dat ik geen koffie lust en alleen thee met een smaakje drink en dat de lijst met weetjes oneindig zou kunnen zijn, maar dat ik dan nog niet zou hebben verteld wat mij werkelijk mij maakt.

Die kern is voorbehouden aan de mensen die ik toe laat in mijn hart en die mij op hun beurt een stukje meegeven van zichzelf.

Ik prijs me ontzettend gelukkig dat ik eindelijk de ruimte in mijn leven heb om mezelf te leren kennen. Ik heb ontdekt dat mijn hart vol liefde zit: voor het leven, de wereld om me heen en de mensen erin. En dat het groot is, groot genoeg om er meerdere mensen in toe te laten en dat ‘houden van’ vele facetten kent.

Bedankt dat ik eindelijk kan en mag leren wie ik werkelijk ben. Ik ben mooier dan ik dacht.

Marga, 19 juni 2012