Kalverliefde

Het is donker in het wiskundelokaal. De meester staat in een hoekje te praten met de juf van de onderbouw en in een andere hoek staan de flessen frisdrank op een tafel. Er schalt muziek uit de primitieve muziekinstallatie, maar de dansvloer is leeg. Niemand durft het te wagen, die eerste stap, want dan kijkt iedereen. Uiteraard is het aanstelligere (en knapste) kind van de klas de eerste die uiteindelijk de stap zet. Er volgt een giechelig “toe nou, kom nou dansen”, naar haar vriendinnen. De volgzame schapen kunnen niet anders dan ook een dansje wagen.
Ik pluk wat aan mijn rokje en mijn hart bonst in mijn keel. Ik wacht op hém…
Al weken kijk ik vol verlangen op een afstand, veel te verlegen om hem aan te spreken. Hij is zo mooi, blond, stoer en altijd en eeuwig erg aanwezig. Een grote mond, een tegenpool van mij. Ik smelt, elke keer als hij langsloopt en ’s avonds vertrouw ik aan mijn dagboekpapier toe dat hij naar me heeft gelachen. Erg veel gepraat hebben we nog niet, maar dat maakt niet uit. Ik ben tot over mijn oren verliefd.
De deur van het lokaal gaat open. Daar is hij! Ik begin meteen overdreven te lachen tegen de  vriendin die op dat moment naast me staat. Ik wil dat hij denkt dat ik hem niet heb gezien en vooral vreselijk veel lol heb. Al lachend om niks loop ik geveinsd zelfverzekerd naar de tafel met drinken.. Ik doe zo mijn best om vooral niet zijn kant op te kijken dat het overduidelijk is dat ik dat het liefst de hele avond zou doen.
Als ik een colaatje heb ingeschonken staat hij ineens naast me. Mijn benen worden instant van rubber, ik verlies mijn scherpe tong en het lokaal wordt een mistige waas..
Om me nog verder te tergen maakt de hiphopmuziek op dat moment plaats voor Bryan Adams..
“Anything I do, I do it for you..”
Om mij heen worden paartjes gevormd die dicht tegen elkaar aan beginnen te schuifelen.
Hij kijkt me diep in mijn ogen en net als ik denk dat mijn benen me niet meer kunnen houden hoor ik een zachte stem in mijn oor.

“Wil je met me dansen?”

Zomaar een vrijdagavond lekker hangend op de  bank. De tv heeft plaatsgemaakt voor Sky Radio, de enige zender zonder geouwehoer en trance achtige toestanden.
De eerste tonen van Bryan Adams en ik zweef weg. Weg van deze bank, terug naar 1991, terug naar de klassenavond van 2m3. Ik voel nog zijn rug onder mijn vingers en mijn eigen adem, weerkaatst tegen zijn hals. De geur van zweet door het warme klaslokaal vermengd met de aftershave van zijn vader. Die avond begon onze verkering. Het duurde niet lang, maar het was wel mijn eerste grote liefde..

Vriendlief vraagt waarom ik grijns en ik pak zonder woorden mijn telefoon om de herinnering op te schrijven aan één van de mooiste avonden van mijn leven..

Kerstfeest 1992. In de aula peuter ik nerveus aan mijn jurkje. Ik wacht met bonzend hart op hém. Hij is zo mooi, zo donker en volwassen en hij lacht zo sexy. We draaien al weken om elkaar heen. Mijn hart duikelt in mijn borstkast als ik hem zie binnenkomen. Het voelt alsof deze avond de rest van mijn leven zal veranderen…

Marga, 29 maart 2013