Zwanger

Nee, niet schrikken.  Ik ben het niet. Maar ik was het wel, tien  jaar geleden.  Op een dag besloten we dat we er klaar voor waren en na de nodige passie en handstanden werd onze inspanning beloond met een baby.  Zo simpel was het. We kozen ervoor, gingen ervoor en kregen een kindje. 
Helaas is het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend.  Ik ben een boek aan het lezen over een echtpaar waarvan de man verminderd vruchtbaar blijkt te zijn. Een hilarisch boek over een nogal delicate kwestie.  En ondanks dat ik regelmatig hardop zit te grinniken om de perikelen van deze twee, dringt ons geluk met elke bladzijde meer tot me door. 
Hormonen, temperaturen, prikken, pijnlijke behandelingen en maar doorzetten.  Omdat de wens zo ontzettend groot is. Hoe krijg je het voor elkaar om ook maar een drúppel sperma in een potje te krijgen terwijl je net je vrouw hebt zien pijnlijden bij het wegzuigen van een hoeveelheid eicellen. Hoe hou je het vol om iets wat intiem en liefdevol in de slaapkamer moet gebeuren buiten jezelf om in een klinische omgeving tot stand te zien komen. De wens moet wel bijzonder groot zijn als je dit alles kunt en wilt doorstaan.
Helemaal vanzelf ging het krijgen van een kindje bij ons ook niet. De eerste poging eindigde in een helse miskraam. Ik zal nooit meer het potje vergeten waarin de dokter ons iniminikindje had gestopt. Het staarde me aan vanaf een tafel op de spoedeisende hulp.  Zodat ik afscheid kon nemen.  Soms vraag ik me wel eens af wat ze ermee hebben gedaan.  De roes van pijn en verdriet was zo groot dat ik het destijds vergeten ben te vragen.
Korte tijd later zagen we op de nacontrole een hartje knipperen en bleek ons mannetje al onderweg.  Zo snel kan het gaan. Sneller dan verwacht.

Maar voor velen dus niet. En ik stond vandaag even stil bij al die mensen in mijn omgeving die met veel pijn en moeite zwanger zijn geworden of nog middenin de strijd en de onzekerheid zitten.
Een kindje krijgen is echt een wonder. Iets dat elke ouder zich niet vaak genoeg kan realiseren.  Ik ben er in ieder geval intens dankbaar voor.

Marga, 1 augustus 2014