Zwolle, de AA-landen
Jaren woonde ik dicht bij het winkelcentrum en deed ik mijn boodschappen bij de (toen nog) Super de Boer. Al jaren ga ik, ondanks mijn verhuizing naar een andere stad, naar de kapper in hetzelfde centrum omdat ik maar geen afscheid kan nemen van de meiden die daar werken. Al die jaren heb ik je zien zitten bij de schuifdeuren bij de ingang. Als ik haast had, passeerde ik je vluchtig en als ik tijd had dan stond ik even stil om naar je te luisteren of om je wat geld te geven. Rond de feestdagen vroegen kinderen je om iets te spelen voor kerst of sinterklaas. En dat deed je.
Vandaag las ik in de krant dat je niet meer leeft. Omdat een 17-jarige mafkees het nodig vond om je met een mes te lijf te gaan. Zomaar…
Het is stil in de AA-landen. Geen muziek, wel heel veel bloemen.
Bedankt voor al die momentjes van rust en luisteren. Ik zal nooit meer normaal langs jouw plekje kunnen lopen zonder stil te staan bij deze zinloze en laffe daad.
Marga, 3 december 2014
Readmarga 
Verschrikkelijk,….heel veel sterkte met je verdriet,….
Dankjewel lieverd. Het is onbegrijpelijk….
Waar haalt zoiets het in zijn hoofd om zo een daad te verrichten.
Probeer erover heen te komen, hoe moeilijk het ook is als je langs de lege plaats komt waar de muzikant zat.
ik leg in stilte een bloem mee.
De jongen was zelf waarschijnlijk verminderd toerekeningsvatbaar. Maar daar heeft de familie van deze man natuurlijk niets aan….
Ik kom er overheen. Kende hem niet persoonlijk. Maar hij zat er altijd en zorgde, serieus waar, voor een rustmomentje in het geren en gevlieg. Niet te bevatten….
Marga soms moet je zoiets niet persoonlijk kennen, maar voel je de leegte als je er nog eens komt.
Dat is natuurlijk makkelijk toerekeningsvatbaar verklaren.
Zoals je schrijft daar hebben de nabestaande niets aan en de mensen die de persoon zijn muziek mochten horen.
Spijtig genoeg is het dagelijkse geweld van alle tijden.
Al heb ik ook het idee dat de herhaalde aandacht van de media voor deze incidenten niet helpen.
Een vriendelijk woord is steeds minder gewoon.
Een grauw, snauw, vloek en scheldwoord zijn steeds meer de manier waarop wij met elkaar omgaan.
Grapje, wij zijn vrienden is veelal de reactie die ik krijg als ik jongeren elkaar zie slaan, stompen en uitschelden.
Direct denk ik dan dat zal het voorbeeld van de ouders wel zijn.
Ik deel je zorgen.
Vriendelijke en bezorgde groet,
Hallo Rob, het lijkt inderdaad steeds grimmiger te worden. Of we lezen er meer over… Fijn is het niet.
Bedankt voor je reactie