“Mijn” winkel is failliet. De enige winkel waar ik niet al bij de deur wordt weggekeken door een undersized sprieterige achtienjarige en waar de etalagefiguren en het personeel niet aan een eetstoornis lijden. De winkel waarin ik niet een paar broeken aan elkaar hoef te naaien om erin te kunnen en waar ik af en toe zelfs om een maatje kleiner kan vragen. De enige winkel waar ik, als kleine vrouw met rondingen, wél kan slagen en waar het geen ‘One size fits nobody’ is.
Winkelen is, met een lijf als het mijne, pure horror. Broeken zijn te lang en shirts te strak, te groot, te zakkerig, te modelloos of te kort. Ik kan niet zomaar wat uit het rek plukken en er goed uitzien. Dat vereist tijd, aandacht en een meedenkende verkoopster. Het liefst iemand die zelf de ellende kent van een niet-standaard confectielijf.
Zo’n topper trof ik vandaag weer in mijn winkel. Uiteraard zocht ze meteen een goedpassende spijkerbroek voor me uit en deelde daarna een paar pasanekdotes met me. “Welke maat draagt u? De grootste die u heeft, laten we daar maar eens mee beginnen.” “Misschien moet u een maatje groter proberen. Dit ís de grootste.” “Probeer het nou maar gewoon, ik denk dat deze u wel past. Wilt u zelf even kijken dat ik deze ‘maat 44’ net tot aan mijn knieën krijg.” “We verkopen hier ook corrigerend ondergoed mevrouw.” Al die vernederende ellende in winkels waar geen spiegel in het hokje zit, waardoor je gedwongen wordt om de net iets te strakke (hij zal nog wel wat uitlopen) broek te etaleren, ondertussen de andere klanten een glorieus zicht op je muffintop biedend.
Bij deze winkel bestel ik juist niet online, omdat ik echt wat heb aan het advies van de mensen die er werken. En juist die mensen hangt nu een ontslag boven het hoofd. Onbegrijpelijk.
Als de doorstart niet lukt, zou ik werkelijk niet weten waar ik nog goed kan slagen voor kleding waar ik me, tot op zekere hoogte, mooi in voel. Die mijn gewenste rondingen accentueert en de ongewenste juist verbloemt. En met mij zijn er velen die deze winkel niet kunnen missen.
Waar waren jullie dan verdorie de afgelopen jaren???
~Marga, 22 april 2015~
Met dank aan de leuke verkoopster in Zwolle.
Readmarga 
Whahaha alleen al die titel…echt fantastisch!! Heb weer genoten van je blog! X
Thnx moppie.. Waargebeurd; -)
hier precies het zelfde , de enigste winkel waar ik wel in 1 keer slaag
En?
Waar ga je nu naar toe.
Ik lees graag weer zo’n komisch verhaal.
Vrolijke vakantiegroet,
Die komen eraan. Ben met een nieuwe serie bezig.. En die wordt leuk. Stay tuned. En tja.. ik koop maar gewoon geen nieuwe kleren meer 😉