Mijn mannetje werd vandaag elf. Moeilijk te bevatten dat zijn vroege geboorte en die hele toestand die er na kwam alweer elf jaar geleden is. Dan zou je denken dat het wel gesleten is; de angst, het verdriet en de onmacht. Hij is gezond, mooi en slim en toch laten de gedachten aan zijn broze begin me nooit meer echt los. Elk jaar rond zijn verjaardag verander ik enigszins in een emotioneel wrak. Dan passeren de jaren van zijn leven de revue en vraag ik me af of ik echt wel genoeg genoten heb van hem. Mijn leven is tenslotte sinds zijn geboorte niet bepaald zonder hobbels gebleven. De tijd en aandacht die ik voor hem had moeten hebben, is er niet altijd geweest. En nu ik tweemaal met mijn ogen heb geknipperd past de jongen die op mijn veel te grote pumps het huis door kloste ineens mijn schoenen niet meer.
Wat ben ik toch ongelofelijk dankbaar dat ik hem mocht houden. Kortgeleden werd er ook een klein Thomasje geboren. Een broos mannetje die nog niet klaar was voor de wereld. Zijn papa en mama moesten hem laten gaan. Een onbeschrijfelijk verdriet. Sindsdien denk ik veel aan het geluk dat wij hadden en ben ik nog een beetje dankbaarder voor mijn eigen kereltje.
De laatste maanden waren heftig. Een verbouwing in de keuken, lekkage, alles schilderen, inpakken in mijn andere huis en afscheid nemen van de plek waar ik gegroeid ben en loskwam van mijn verleden. Met heel veel liefde en geduld. Een emotionele rollercoaster… Afgelopen weekend zijn we verhuisd in onze nieuwe stad. Een prachthuis waar we heel gelukkig worden met zijn drieën. Wat duurt wachten lang als je zo graag verder wil.. Wat is het raar om te verhuizen en ’s avonds weer naar huis te moeten.
Nu zit het erop. Na weken rennen en vliegen en mooie maar wel vermoeiende vakanties komt er hopelijk eindelijk een beetje rust. Met de wallen op mijn knieën vierden we vandaag, met een klein groepje vrienden en familie, dat onze kleine man weer een jaartje ouder is. Ik vierde stiekem vanbinnen ook een feestje dat alles achter de rug is. Morgen levert mijn lieverd de sleutel in en dan is het klaar.
Wat ben ik trots dat ons alles gelukt is en mijn kerel een super feest had.
Weer een jaar voorbij. Waar blijft toch in hemelsnaam de tijd?
Marga, 29 juni 2015
Readmarga 
Iedere moeder twijfelt of ze t goed doet… In jouw geval twijfel ik daar geen moment aan…jullie hebben je er goed doorheen geslagen: op naar de volgende fase! Xxx
Wat ontzettend lief van je. Dankjewel. Xxxxx
Tijd staat niet stil en dan merk je maar weer wat het allemaal kan brengen in die tijd van angst tot vreugde. En dat laat je lezers goed aanvoelen.
En zoals hier boven al beschreven is, hop naar de volgende leuke dingen.
Aum Shanthi
Thnx voor altijd je lieve en betrokken reacties.
Bedankt.
Aum Shanthi
Ietwat verlaat:
Van harte proficiat met jouw Elfje!
Feliciterende groet,
Dankjewel Rob!
proficiat voor Elfje en zeker ook je teksten!
Dankjewel. Dat is mooi om te horen. Ik ben bezig met een nieuwe serie dus stay tuned! Grt Marga