The big Four O

Ik vier vandaag mijn oudjaarsdag en neem meteen afscheid van mijn jaren als dertiger. Morgen word ik veertig. Veertig! Serieus?
Ik zou het als veertiger toch allemaal op een rijtje hebben? Ik zou toch volwassen zijn, precies weten hoe de wereld in elkaar zit en op mijn gemakkie het leven doorsukkelen tot aan mijn pensioen? Toen ik puber was dacht ik dat tenminste. Want veertig is stokoud, praktisch bejaard. En als je dan nog niet weet hoe het leven werkt, dan wordt het dus nooit meer wat.

Morgen word ik veertig en ik heb nog geen flauw idee hoe het leven werkt. Ik doe maar wat. Ik ren en vlieg en de balans is soms ver te zoeken. Ik neem me voor om dingen anders te doen en knal vervolgens gewoon weer in mijn eigen valkuilen. Ik zou ook alles financieel op een rijtje hebben met een lekker appeltje voor de dorst op de bank. Het is niet meer dan een appelpitje momenteel. Hooguit een olijfboompje in de tuin van de door ons gedroomde Spaanse haciënda met zicht op zee.

Ik weet nog goed dat ik dertig werd. Toenmalige man had een garagefeest voor me georganiseerd. Al mijn vrienden waren er en met de buren gingen we nog door tot in de late uurtjes. Een klein knulletje van drie lag te pitten in zijn kamer schuin boven de garage. Hij droomde onschuldige dromen, want het leven was simpel en overzichtelijk.

In de afgelopen tien jaar sinds dat moment is er zoveel veranderd. Een scheiding, verhuizingen, afscheid nemen en weer opnieuw beginnen. Er kwamen flink wat lemons op mijn pad en ik heb me sufgezopen in de limonade. Ondanks dat ik de afgelopen tien jaar een mensenleven aan ontwikkelingen heb doorgemaakt, vind ik het nogal ongelofelijk dat er alweer tien jaar voorbij zijn. En dat ik morgen veertig word. Ik vond dertig worden destijds heel erg. Dertig was namelijk ook al oud. Nu word ik veertig en snap ik niet wat ik te zeiken had. Dat is net als kijken naar foto’s van jezelf van vroeger en je realiseren dat je jezelf toen ook al dik vond. Terwijl je prachtig was… Waarschijnlijk denk ik over tien jaar weer hetzelfde.

Volgens mij ben ik nog geen steek wijzer dan tien jaar geleden. Misschien word ik dat ook wel nooit. Wat ik wel weet is dat ik blij ben dat ik gezond ben en veertig mág worden. In de afgelopen tien jaar zijn er vele voorbeelden geweest van mensen die het niet mochten halen. Die zijn voor eeuwig jong en ik zou niet willen ruilen.
Ik verf voorlopig gewoon nog lekker mijn grijze haren weg, koop een push-upje en wat corrigerende tenten, en lieg een paar jaar van mijn leeftijd af.

Had ik al gezegd dat ik morgen vijfendertig wordt? En volgend jaar ook…

Happy birthday to me!

Ook verschenen op: HoeVrouwenDenken