“Piet” was duidelijk op zoek. Hij had me gevonden op Facebook, liet zich in het geheel niet uit het veld slaan door het woordje ‘getrouwd’ op mijn profiel en had interesse. Ik hoefde me niet af te vragen waarin hij precies interesse had. Piet had namelijk een duidelijke openingszin: “Jij bent geil zeg, echt een droomvrouw”. Over zijn intenties liet hij in ieder geval geen twijfel bestaan en hij had blijkbaar goed opgelet bij de cursus: “Wees duidelijk en direct”. Een openingszin kan het eigenlijk ook niet genoemd worden, het was namelijk de enige zin in het privémailtje wat ik out of the blue ontving.
Na een grondige inspectie mijnerzijds kon ik niet anders dan tot de conclusie komen dat ik toch echt kleren aanhad op mijn profielfoto en er geen onderdelen uitvielen her en der.
Evengoed nieuwsgierig geworden nam ik een kijkje op zijn profiel en deed de gebruikelijke quickscan. Gescheiden en een stúk ouder dan ik. Voetbalfan, gróót minpunt, roker, nog een minpunt, bijna alleen maar vrouwelijke vrienden en een uitstraling die op zijn zachts gezegd geen warme gevoelens opriepen… min min min… Dit beloofde niet veel goeds voor Piet.
Netjes als ik ben heb ik hem bedankt voor zijn compliment en ondertekend met een nuffig ‘groetjes’ in de hoop dat ik daarmee duidelijk genoeg was. Helaas was Piet duidelijk niet van de omwegen en deze hint werd dan ook niet begrepen. Wat volgde was een riedel tekst die ik hier niet zal herhalen. Kim Holland zou er rode oortjes van krijgen. Denken mannen in het algemeen dat vrouwen hier warm van worden of trof ik gewoon de enige malloot in facebookland die denkt dat er werkelijk vrouwen zijn die hier serieus op in gaan. Misschien bestaan die vrouwen ook wel en ben ik gewoon zo’n muts die nog gelooft in het leren kennen van iemand alvorens over te gaan tot het over en weer uitspreken van allerlei bed-,bos- of keukentafelwensen.
Ik hád Piet natuurlijk gewoon kunnen blokkeren, maar de nieuwsgierigheid naar het “waarom” nam de overhand. Ik vroeg Piet daarom of hij werkelijk dacht op deze manier weer aan de vrouw te komen. Deze vraag kwam voort uit een plichtsgevoel naar de andere vrouwen die hij na mij ongetwijfeld nog op eenzelfde manier zou benaderen, maar ook uit een soort medelijden met deze man die het zo ontzettend niet begreep. En Piet weer aan de vrouw was weer een wanhopige (en een in dit geval zeer vervelende) vrijgezel minder.
Ik legde Piet uit dat vrouwen liever horen dat ze ‘mooi’ zijn, in tegenstelling tot de plattere benamingen die hij koos, en dat zijn uitbundige beschrijvingen van alles wat hij zou willen doen met de vrouw in kwestie ontzettend op de lachspieren werkt.
Een tijdlang hoorde ik niets van Piet…
Tot ik, een paar weken later, ineens weer een mailtje van hem kreeg.
“Ik vind je zo mooi. Ik zou graag voor je willen zorgen, je willen liefhebben en een bossie zelfgeplukte blommen aan je willen geven”
Misschien had ik bij mijn uitleg ook een spellingscursus moeten doen…
Mochten er facebookende vrouwen zijn die dit lezen en denken “dat bossie blommen is mij ook al een keer aangeboden”… Sorry, sorry sorry… deze man is niet meer te redden… Maar wees blij, de visualisaties die ik had bij zijn andere mails zijn jullie bespaard gebleven. En neem van mij aan, dat is iets om heel erg dankbaar voor te zijn…
Marga, 2010
Readmarga 
Ik viel bijna van de stoel af van het lachen. Ik weet een beetje laat maar je schrijft ook zoveel dan kan een normaal mens niet bijhouden.