Eerst was het zomaar een plek. Een plaats waar we ons terug trokken. Waar geen pijn is en geen verdriet, geen onbegrip en woede of spijt, waar het gewoon goed is en rust en geluk heerst.
Maar we geven de plaats vorm. Wekelijks voegen we er iets aan toe. Jij bedacht het bos, een park met water, wandelpaden, bankjes en de zon hoog aan de hemel, maar ik wilde ook graag zee.
Uiteindelijk kozen we de gulden middenweg en voor de meren van Plitvice met haar turquoisen water, vele watervallen en vissen die vrolijk in het rond springen.
Het vogelgekwetter is zacht en rustgevend en electronisch, want alles uit een ei is k.t, dus zijn er geen vogels. We kunnen ze naar behoefte zachter zetten en ze poepen niet op je eten. Wel is er een breed beestjesleven, want je houdt van dierentuinen, dus hebben we die naar ons toe verplaatst. In een hangmat hangen we, tussen het wildlife, aan 1 van de stokoude bomen en wachten tot de zon langzaam onder gaat en plaats maakt voor de maan. De maan die op vele manieren belangrijk voor ons is geworden. We hangen en praten en vertellen onze geheimen aan elkaar en aan de maan. We hoeven niets en verlangen naar niets.
Het paradijs verandert en past zich aan aan nieuwe inzichten en wensen. Het kan elke dag anders zijn. We zijn de enigen die de toegang kennen en die erin mogen. Niet persé samen, omdat alleen zijn soms ook heerlijk is en omdat we soms elders nodig zijn. Sommigen noemen het een vlucht, zij zullen het niet begrijpen, maar dat geeft niet, want wij snappen het wel.
Onze geheime wereld, ons paradijs, onze bowl.
Het is er mooi en goed en we hebben er iets prachtigs van gemaakt.
Soms wil ik niet in onze wereld en geniet ik intens van het hier en nu, maar op andere momenten ren ik er op een draf naartoe om even te ontsnappen.
Ik ben blij dat hij bestaat en dat ik hem met jou heb gemaakt.
#GITB en stay there
Ik kom zo…
Marga, 19 augustus 2012
Readmarga 
You get in the bowl!