Met angst en beven wacht ik het moment af dat de onvermijdelijke vragen komen. En nee niet de vragen in de categorie “hoe komen babies eigenlijk in de buik”, al moet ik bekennen dat ik naar dat specifieke onderwerp in de constante stroom vragen ook niet bepaald uitkijk. Ik heb het over de vraag die ik elk jaar rond deze tijd verwacht, maar die tot op heden is uitgebleven.. Bestaat hij nou wel of bestaat hij nou niet? Mijn druifje behoort nog tot de categorie intense gelovigen. Niks, maar dan ook niks wordt in twijfel getrokken. De man komt met een boot vol cadeaus hier aan, vergezeld door een stel negers die er toch wel verdacht anders uit zien dan de gemiddelde neger, als je 500 wil worden moet je elke dag een pepernoot eten en tuurlijk komen pieten bij gebrek aan schoorstenen met een toversleutel door de achterdeur.. Zo slim als hij met dingen is, zo ontzettend wordt hier niet over na gedacht. En oh wat vind ik dat fijn. Ik hou mijn hart vast als ik hem moet vertellen dat zijn held niet bestaat en alles 1 grote leugen blijkt te zijn. Voor mij is het spannende feest dan ook een beetje voorbij en hoef ik geen buurman meer te charteren om op de deur te komen bonzen..
Weer een tijdperk voorbij.
De juf zei dat kinderen van deze leeftijd eraan toe zijn om de waarheid te kennen. Dat is mooi juf, maar deze moeder van 34 is er nog niet aan toe.
Nog één jaartje onwetendheid alsjeblieft… Volgend jaar vertel ik het, beloofd!
~Marga, 4 november 2012~
Readmarga 
Ik hou die van mij ook nog even Goed Heilig, Man!
Fijn he, nog even klein xxx
Voor mij blijft de Sint bestaan.
Voor mij ook.. Er is tenslotte ook een echte sinterklaas.. 🙂
Ik heb thuis een 7-jarige nog zeer gelovige man, en ook ik vrees het moment dat ik De Waarheid moet vertellen, of (misschien nog wel erger) dat hij zelf kritische vragen stelt waardoor hij De Waarheid te weten komt….
Heb me zeker in het begin zeer beroerd gevoeld dat ik hem willens en wetens ‘moest’ voorliegen, totdat ik er achter kwam dat hij helemaal gelukkig was in zijn sprookjesachtige, magische wereld. Pas toen kon ik ook gaan genieten van zijn onwrikbare geloof.
Hoop alleen dat-ie het me niet kwalijk gaat nemen dat ik hem bewust heb voorgelogen…..
Echt heel erg herkenbaar dat gevoel!