Achilleshiel

Ik heb ooit een stuk gelezen waarin een moeder schreef: “Toen ik mijn kind op de wereld zette leek het of mijn eigen hart armpjes en beentjes kreeg.” Ik was toen zelf nog geen moeder en wist nog niets van dergelijke oergevoelens. Ik hield veel van mijn partner, ouders, zus en zelfs vrienden en dacht wel het nodige te weten over ware liefde.. Toen mijn jongetje werd geboren wist ik pas dat alles wat ik daarvoor aan liefde had ervaren, niets was vergeleken bij wat ik toen voelde. Niet te evenaren, allesomvattend en dat maakt het ook meteen mijn allerzwakste plek.
Dat kleine blonde jongetje die nog slechts 1.34m meet kan mij op elk moment van de dag maken of breken.
De dag begint. Zomaar een zondag. Op zijn tenen sluipt hij de trap af om mij niet wakker te maken. Hij weet niet dat ik hem altijd hoor. Als ik ook beneden kom staat het pak melk en de muesli op het aanrecht naast het kommetje, de lepel en zijn nog bevroren broodjes.. Pyjamaman zit grijnzend op de bank in afwachting van de ochtendknuffel. Ik prijs hem de hemel in dat hij alles heeft klaargezet. We rommelen de ochtend door. Ik lezend, hij kijkt tv en speelt op de Wii.. “Fijn he mama, zo samen? We doen allebei wat we leuk vinden vandaag”. Tussendoor regel ik het middagvermaak en charter zus en neef en nicht om mee te gaan naar de film. Mannetje is dolblij als ik hem vertel dat we naar de film gaan omdat dit onze oudjaarsdag is samen.. Morgenvroeg breng ik hem naar zijn papa, dus dit is de laatste dag van 2012 die we samen doorbrengen. Het wordt een wereldse middag in de bios waar ik de mascara van mijn wimpers lach en mijn ventje geniet. Uiteraard heeft mama na de film geen zin meer om te koken, dus we eindigen bij de Mac waar we verschrikkelijk de slappe lach krijgen samen.
Eenmaal thuis worden we getrakteerd op vroegtijdig afgestoken vuurwerk, waar we op onze oudjaarsdag extra van genieten. Nu voelt het helemaal echt.
De net aangeschafte Cluedo wordt uitgepakt en ik leg hem het doel van het spel uit.. Het derde potje wordt glansrijk door hem gewonnen doordat hij met een stalen gezicht zit te bluffen en ik er volledig in trap. Eindelijk een volwaardige speltegenstander, het valsspelen om hem ook eens te laten winnen is voorbij. Het wordt later en later en onze oudjaarsdag komt ten einde. Frisgepoetst en gepyjamaat leg ik een moe maar voldaan kereltje te ruste.. “Het was een fijne dag mama, dankjewel”..
Een lieve vriendin vraagt me via Messenger hoe het met me gaat en wenst me een fijne jaarwisseling. “Het zag wel raar zijn zonder je mannetje..” Een heel fijn gesprek volgt. Ik stort mijn hart uit, iets wat ik al veel eerder had moeten doen.
Als ik ’s avonds naar boven loop en bij mijn blondje aan het bed sta voel ik het.. Ik kan mezelf niet voor de gek houden. Oudjaarsdag is niet op 30 december, die is morgen en dit jaar heb ik hem voor het eerst sinds zijn geboorte niet bij me om hem over de drempel te tillen naar het nieuwe jaar.. Ik aai over zijn koppie en voel de tranen branden.. Terwijl hij ligt te slapen, zonder zich ervan bewust te zijn, zaagt hij pijnlijk aan mijn achilleshiel..
Mijn hart met armpjes en beentjes, mijn totale zwakte….

Gelukkig nieuwjaar lieve kleine schat.
Tot 1 januari…

~Mama, 30 december 2012~