Hij vraagt kom je langs
Om te zien hoe het geworden is
Dan krijgt ons huis van toen misschien
Een andere betekenis
Ik loop rond in mijn verleden
Maar herken alleen de plek
Het doet me niets, maar zie de reden
Van de pijn van mijn vertrek
Alles is hier vroeger
En alles is voorbij
Maar het voelde lang niet zo
Want het hoorde zo bij mij
Uit het niets wellen tranen op
Van nog niet zo lang geleden
Ze bleken te zijn weggestopt
Of op zijn minst te zijn vermeden
De beurse plek van ‘onvermogen’
Kwetsbaar als die is
Overrompelt mij nog vaak
De schreeuw van het gemis
Alles goed geregeld
In volwassen overleg
De omgang is bezegeld
In gedeelde middenweg
In elk huis zijn eigen speelgoed
En beiden harten op hun plek
Hij zegt, we doen het heel goed
En aan liefde geen gebrek
Elke week een aantal dagen
Maar die gaan te snel voorbij
Ik weet, ik mag niet klagen
Maar ik mis de helft van mij
Ooit wordt hij ouder en ik weet
Dat ik die ondertoon van falen wel vergeet
Omdat ik weet
In de helft van de tijd
Ben ik op afstand
Maar ik ben hem nergens kwijt…
‘De helft van mij’- Bastiaan Ragas
Ik slik een hele dikke brok weg, en ik laat mijn tranen binnen. Die schenk ik mijn doucheputje. Wat pijnlijk herkenbaar… Dikke kus
Mijn moeder hoorde het gisteren en ik was er ook enorm van onder de indruk.. En nog 😉 xxx
ja hier is dus alles mee gezegd: woorden schieten te kort x x x
Prachtig he. Geeft zo precies mijn gevoel weer.. Kus
Wow, ongelooflijk wat een prachtige tekst…. *snik*
Ja zoek het nr maar eens op op youtube. Angela Groothuizen zingt het voor Bastiaan. Tranen!