Weer een jaar groter

Vorig jaar rond deze tijd schreef ik je ook. Wat zat ik toen zelf nog in de kreukels en in de zorgen. Druk zoekend naar een woning had ik nog geen idee waar we terecht zouden komen. Wat heb ik gehuild toen het me niet lukte om de slingers op te hangen, juist omdat ik niet wilde dat er iets niet zou zijn dat er andere jaren wel was. Alles moest perfect zijn voor je. Uiteraard was het dat niet, maar het was evengoed in al zijn imperfectie, met slingers op ooghoogte toch een daverend feest. Nu wordt je 9…
9 Jaar geleden dat je op een vroege maandagmorgen, na 32 heerlijke weken dicht bij mij, besloot dat je te nieuwsgierig was naar de wereld om nog langer te blijven zitten. 9 jaar geleden dat mijn hand op je kleine rugje lag en ik naar je keek met mijn ogen vol tranen en een hoofd vol vragen en slechts een jaar geleden dat we je verjaardag vierden in ons tijdelijke onderkomen in de wetenschap dat we daar niet nog een verjaardag zouden vieren. 9 Jaar geleden had ik zoveel vragen over je toekomst, vorig jaar was er bijna net zoveel onduidelijkheid.
Dit jaar is alles anders..
Het is een paar dagen voor je jaarwisseling. We hebben net je rapportbespreking achter de rug. Met negens en tienen naar groep 6. Van de woorden van de kinderarts “op de lange termijn zal blijken of uw zoon zich normaal zal ontwikkelen” naar de woorden van je trotse juf “uw  zoon is eigenlijk overal goed in”. Voor elke ouder heerlijk, voor je vader en mij nog net een beetje meer.
De zomer heeft zich dit jaar nog niet laten zien. Om het samen gezellig te maken zitten we in ons beeldschone huisje lekker samen bij de kachel. We praten over je geboorte en je vraagt me weer hoe het allemaal ging. Ik vertel je dat het morgenochtend 5 uur precies 9 jaar geleden is dat de vliezen braken en dat papa net op tijd was omdat je je door niets meer liet tegen houden. Met je hand in de mijne praten we samen over het geluk dat we beiden hebben gehad. Jouw leven wordt in niets beperkt en ik hoef me niet constant zorgen meer te maken. Behalve je eeuwige gehoest ben je zo gezond en zo volmaakt, ik kan het soms nog nauwelijks geloven als ik naar je kijk. Hetzelfde gevoel heb ik nog steeds als ik om me heen kijk in ons mooie en fijne huisje. Nu ik door mijn nieuwe baan steeds meer hoor over problemen achter voordeuren in minder fortuinlijke gezinnen dan die van ons, prijs ik me nog gelukkiger hoe goed we het hebben. Met elkaar, onze gezondheid, een fijn dak boven ons hoofd een schuldenvrije bankrekening en bovenal nieuw geluk in de vorm van iemand die heel erg goed voor ons zorgt.
Negen jaar geleden vreesde ik voor je leven, vorig jaar vreesde ik voor ons bestaan. Dit jaar ga ik onbevangen vreselijk genieten en we maken er twee waanzinnige feesten van. Zaterdag bij je papa, zondag bij mij met om ons heen alle mensen die van je houden. Op geheel eigen wijze vullen we ons leven nu in en mijn grote cadeau aan jou is mijn rust. Eindelijk genieten, zorgeloos en gelukkig.
Dit jaar geen tranen omdat ik geen slingers op kan hangen, want dit jaar sta ik er niet alleen voor. Dit jaar is alles anders…

Gefeliciteerd mijn lieve alles.
Aan je vinger prijkt nu je eerste ring zodat ik altijd bij je ben, ook als ik er even niet kan zijn.
Mama houdt zielsveel van jou.

27 juni 2013