Concessies

Een relatie is geven en nemen. Elk zelfhulpboek over huwelijken en haar ups and downs zal je dit vertellen. Volledig overbodig eigenlijk, want ieder weldenkend mens snapt dat het zo werkt. Je kunt niet allebei meer precies doen waar je zin in hebt op het moment dat je besluit een eenheid te worden. Als je een “samen”  vormgeeft, doe je concessies. Je laat dingen los en vindt andere dingen.
Maar wat als die concessies voornamelijk van 1 kant moeten komen? Wat als je zoveel water bij de wijn hebt gedaan dat het niet meer te drinken is? Wat als je zo vaak hebt geknikt en gezwegen, gelaten hebt en genegeerd en dat stemmetje in je hoofd keer op keer het zwijgen hebt opgelegd. Dat je zover hebt gebogen dat je rug er letterlijk pijn van doet en je zover bij je eigen ik bent weggedreven dat het niet meer dan een klein stipje aan de horizon is? Wordt het dan niet eens tijd om aan de bel te trekken?
Helaas werkt voor veel mensen een relatie beperkend. “Ik mag dit of dat niet van mijn man/ vrouw”. Sinds wanneer laat jij het toe dat een ander dingen voor jou bepaalt? Stel jezelf de vraag wat jou gelukkig maakt. Pleit ruimte voor jezelf, maar leg uit waarom het nodig is en kom in overleg tot een middenweg. Ook jij hebt maar 1 leven hier en je hebt net zoveel recht op levensgeluk als je partner. Liefde is ook vrijlaten en de ander de ruimte te geven zijn of haar leven in geluk te leven.
Ik heb gelukkig geluk gehad met de mannen in mijn leven. Voor hen was en is mijn geluk evenzo belangrijk als dat van henzelf, maar wat zie ik het om me heen vaak anders.
Ben jij degene die droomt, verlangt en hoopt en van wie je eigen ik in een hoekje wacht tot hij eindelijk aan de beurt is? Kom op! Ga leven en geniet, het leven is te kort. Ga het gesprek aan thuis, want er komt een tijd, dan wringt het kapot.
Of ben je zo iemand die zijn of haar partner probeert te boetseren naar een ideaalbeeld? Zo iemand die het verlangen en de onrust voelt naast zich op de bank, maar het laat gebeuren en kiest om het te negeren. Trek die strop niet zo strak aan en maak het lijntje langer, want het komt… dat moment dat hij of zij keihard begint te rennen en dat het lijntje dat je zo wanhopig probeerde in stand te houden, breekt. 
Niemand houdt het vol om eeuwig bij zichzelf vandaan te blijven, iedereen zoekt uiteindelijk naar de kern. Vroeg of laat wil je weten wie je bent en wat je echt wilt. Maak die zoektocht samen, verrijk elkaars leven, heb respect voor wederzijdse verlangens en behoeftes en onthoud 1 ding:

Het kan maar 1 keer kapot en wat er dan gebroken is, komt nooit meer terug.

Marga, 9 juli 2013