Al meer dan 11 jaar ben je een groot deel van mijn leven en je hebt daarin vele rollen gehad. Hoe divers die ook waren, je was altijd dichtbij. Ik herinner me nog goed dat ik je collega werd en we aan de praat raakten over oude auto’s en je geliefde Alfa. Een bijzondere vriendschap werd geboren.
We zijn nooit een dagje uit geweest samen en ik zie je hooguit één keer per twee jaar. Toch spreek ik je bijna dagelijks en weet je meer van me dan wie ook in mijn leven. We hebben samen al vele fases van ons leven doorgemaakt. Relaties, liefde, stranden van een verleden en zelfs de start van een nieuw leven. In het ziekenhuis zat je aan mijn bed vrijwel direct na Thomas’ geboorte.
Ruzie maken kunnen we ook goed. En wat hebben we er later soms hartelijk om gelachen als we elkaar weer eens voor rotte vis hadden uitgemaakt.
De laatste ruzie duurde lang. Bijna een jaar was er geen contact en man wat ben ik boos op je geweest. Maar uiteindelijk kon ik je toch niet missen.
We hebben vaak geprobeerd om het ‘ons’ in een hokje te stoppen maar dat blijkt vrij moeilijk te zijn.
Een tijdje geleden hebben we besloten dat we familie zijn zonder een bloedband. Ik ben je kleine zusje en jij de grote broer die ik nooit had.
Bedankt voor al die jaren, al die woorden, spiegels, tranen en lachbuien. Jij wat zachter, ik wat harder en een band voor het leven…
HEAVEN
Marga, 26 maart 2014
Readmarga 