Een verzameling gekleurde parasolletjes “siert” het strand. Mensen zitten en liggen. Ze lezen of doen niks. Liggen wijdbeens een boekje te lezen, me ondertussen een blik gunnend op lippen en of schaamhaar die aan alle kanten hun bikinibroekjes uitkrullen.. Hier en daar een verdwaalde actieveling die staat te tennissen tegen iemand die dat overduidelijk vooral doet vanuit de “van actief zijn op het strand word je bruiner” gedachte. De meeste mensen hangen echter op een strandbed of kleedje en hebben bruin worden tot een topsport verheven. Bij een enkeling is de ‘korting op de crematie’ fase al ruimschoots overschreden.
Het is een bont gekleurd geheel van mensen en spullen. Verbazingwekkend hoeveel spullen mensen meenemen naar het strand.
Naast mij is een welgesteld Haags gezin neergestreken. Ik weet ook niet precies waaraan je dat welgestelde kunt zien, maar het is zo. Misschien zijn het de luxe badlakens, het strandtentje of de wassenaarse “R”. Waarschijnlijker zijn het de witte wijn, olijven, wraps, tapashapjes, pastasalde en (jawel) broodjes knakworst voor de kinderen die achtereenvolgens uit de koelbox tevoorschijn worden getoverd.
Mijn gedachten gaan even terug naar eind jaren ’80. Met het gezin aan het Veluwemeer. Kleffe boterhammen uit de koeltas, pakjes drinken en koud en nat in een dikke handdoek gewikkeld chips eten, dicht tegen mama aan ondertussen zoekend naar het rode zeil van papa’s surfplank. Wereldse zomers, intens genieten.
De kindertjes van mijn strandburen genieten vast net zo van dit alles en van hun luxe lunch.
Ik heb het ook altijd prima gevonden zonder knakworsten en neem nog een slok warm water en een stuk droog stokbrood.
Ik heb dan wel geen wijn en luxe kipwraps, maar de zon voelt voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geniet er in ieder geval met volle teugen van.
~Marga, 27 juli 2012~
Readmarga 
gewoon zoals het is! ieder zit op zijn manier in de zon 😉
De zon schijnt op ons allemaal gelijk 😉