Zomer – Readmarga

We mogen weer

Gepost op 24 juli 201424 juli 2014 door readmarga

Dit jaar nemen we niet veel mee. Gewoon wat kleren en een paar “kan niet zonder” spullen. En de Senseo natuurlijk en de stoelen en wat boeken, kaarsjes natuurlijk en… Ok de auto zit dus weer, zoals gewoonlijk, stampvol. We gaan een weekje kamperen en hebben een overlevingspakket voor zes weken. Maar, je zal dat ene nou maar net niet bij je hebben. Ik bedoel maar, voorbereiding is het halve werk.
Als we net de Belgische grens over zijn, wordt het langzaam licht. De pogingen om nog te slapen mislukken ondanks mijn heerlijke nestje van kussens. De 32 gigabyte muziek die in mijn telefoon staat speelt via een draad over de radio. Achter me kijkt zoonlief een filmpje en de gesmeerde broodjes liggen binnen handbereik in de koelbox die in de auto zachtjes brommend staat de koelen.
De airco blaast een fijn briesje, de cruise-control rijdt onze prachtige auto en Tom-Tom Eva kletst ons met haar zwoele stem rechtstreeks naar Frankrijk.

We missen alleen nog een ingebouwde Febo, want ondanks het vroege uur gaat iets warms er wel in. We zijn tenslotte al een paar uur onderweg.

Naast me mijn nog ietwat duffe lieverd die net als ik een heerlijk genietende grijns niet kan verbergen. Met mijn hand op zijn been rijden we weer een nieuw avontuur tegemoet.

Heerlijk… Vakantie!

Marga, 14 juli 2014

Strand, Vakantie, Zomer

Zomer op het strand

Gepost op 31 juli 201230 augustus 2012 door readmarga

Een verzameling gekleurde parasolletjes “siert” het strand. Mensen zitten en liggen. Ze lezen of doen niks. Liggen wijdbeens een boekje te lezen, me ondertussen een blik gunnend op lippen en of schaamhaar die aan alle kanten hun bikinibroekjes uitkrullen.. Hier en daar een verdwaalde actieveling die staat te tennissen tegen iemand die dat overduidelijk vooral doet vanuit de “van actief zijn op het strand word je bruiner” gedachte. De meeste mensen hangen echter op een strandbed of kleedje en hebben bruin worden tot een topsport verheven. Bij een enkeling is de ‘korting op de crematie’ fase al ruimschoots overschreden.
Het is een bont gekleurd geheel van mensen en spullen. Verbazingwekkend hoeveel spullen mensen meenemen naar het strand.
Naast mij is een welgesteld Haags gezin neergestreken. Ik weet ook niet precies waaraan je dat welgestelde kunt zien, maar het is zo. Misschien zijn het de luxe badlakens, het strandtentje of de wassenaarse “R”. Waarschijnlijker zijn het de witte wijn, olijven, wraps, tapashapjes, pastasalde en (jawel) broodjes knakworst voor de kinderen die achtereenvolgens uit de koelbox tevoorschijn worden getoverd.
Mijn gedachten gaan even terug naar eind jaren ’80. Met het gezin aan het Veluwemeer. Kleffe boterhammen uit de koeltas, pakjes drinken en koud en nat in een dikke handdoek gewikkeld chips eten, dicht tegen mama aan ondertussen zoekend naar het rode zeil van papa’s surfplank. Wereldse zomers, intens genieten.
De kindertjes van mijn strandburen genieten vast net zo van dit alles en van hun luxe lunch.
Ik heb het ook altijd prima gevonden zonder knakworsten en neem nog een slok warm water en een stuk droog stokbrood.

Ik heb dan wel geen wijn en luxe kipwraps, maar de zon voelt voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geniet er in ieder geval met volle teugen van.

~Marga, 27 juli 2012~

Vakantie, Zomer

Zomer in de stad

Gepost op 25 juli 201230 augustus 2012 door readmarga

Elk jaar een terugkerend fenomeen in de grote steden.. De zomermarkten.. Voor sommigen iets om naar uit te kijken, voor anderen, waartoe ik mezelf ook reken, de hel op aarde.

Rijen kraampjes met dezelfde rotzooi die je elk jaar tegen komt.. De leren armbandjes zijn wat vager van kleur dan het jaar ervoor en de bakken met vaatdoeken die echt (echt) streeploos schoon je ruiten afnemen zijn wat leger, maar verder is het toch ieder jaar van hetzelfde laken een (goedkoop) pak.

Op hete zomerdagen kun je letterlijk over de koppen lopen. Wat bezielt die mensen toch? Waarom wil je hier zijn in die verzengende hitte, met al die zweterige lijven waar je niet aan kunt ontkomen omdat iedereen zichzelf tussen de kraampjes door moet wurmen naar de volgende… Wat is er nog te zien dat je niet al die andere keren ook al hebt gezien. De zogenaamde aanbiedingen die voor de winkels zijn uitgestald zijn niet meer dan de leftovers die niet voor niks leftover zijn geworden omdat eigenlijk niemand die troep wil, maar nu het “voor de helft van de helft” is wordt er toch getrokken in de stapels kleding die op een berg zijn neergekwakt.. En voor het kraampje een groepje hysterische vrouwen die proberen zich een weg te banen door het aanbod waarbij ze vooral de doorgang blokkeren voor hen die gewoon door wilden lopen..

Gelukkig word je hier wel met rust gelaten en krijg je geen “kijken kijken nie kopen” teksten naar je hoofd geslingerd zoals in Verweggistan.. Al moet ik zeggen dat de verveelde verkoopsters die staan te balen achter een kraampje ook niet echt inspirerend zijn.. Dan heb ik toch liever een enthousiaste marktkoopman achter me aan die “moi maisje” roept..

Ja de zomermarkten.. Met een beetje geluk kun je geëpileerd, met gepoetste schoenen, met schoonmaakmiddelen die je leven echt een stuk makkelijker maken, in nieuwe kleren, met nieuw ondergoed en een bijpassend telefoonhoesje weer naar huis.. Maar ik doe het toch liever zonder dan..

Helaas vindt mijn kereltje het zo gezellig.. “Gaan we nog een leren armbandje kopen mama en een ijsje eten op de kamper-ui dag?”

Tuurlijk schatje, leuk!…

~Marga, juli 2012~