De droom

Na een een paar uur van veel wind en ruige golven is de rust eindelijk wedergekeerd. De boot is voor anker gegaan en rust uit. En ook wij kunnen even achteroverleunen. Genieten van het uitzicht, van de rust en van elkaar. Ik zit tussen je benen tegen je aan. Je hebt je armen om me heen geslagen. De wol van je trui kriebelt tegen mijn wang.. Ik ruik je geurtje en proef het zout op je lippen die af en toe de mijne raken. In de verte zakt de zon langzaam in zee.. Ik staar naar de horizon en voel me gelukkig. De wind heeft mijn zorgen meegenomen. Dit was de ultieme manier om tot rust te komen. Het harde werken om de zeilboot in bedwang te houden, al die nieuwe termen die ik moest leren en onthouden en nu dit moment, wij samen, met om ons heen niet meer dan ogenschijnlijk oneindig water. Met mijn ogen gericht op de oranje bal in de verte overdenk ik het afgelopen jaar.

Precies een jaar geleden…

Het afscheid van alles dat bekend en mij lief was, het vallen en weer opstaan, het knakken en weer kracht hervinden, de eenzame avonden in een stil en leeg huis met gedachten aan dat wat ik had en keihard had verpest en verloren, afscheid van mijn kleine man en verhalen uit een gezin dat niet meer de mijne is, het vinden van nieuw geluk, pril, ontluikend, spannend en tenslotte, mijn nieuwe paleisje, mijn eigen huis, een ruwe diamant die steeds meer haar schoonheid aan me toont. Tegen je aan zittend voel ik weer de koude kale muur in mijn rug en de houten planken van de vloer van mijn woonkamer waar ik mijmerend en dromend zat met een kopje thee in de hand, een glimlach op mijn gezicht en tranen in mijn ogen. Ik ril even bij de gedachte aan het allesomvattende gevoel van afscheid en opnieuw beginnen dat me op dat moment overviel en je trekt me nog wat dichter tegen je aan. Je warmte doet me goed.. Je bent er altijd op het goede moment.

Je strijkt een haarlok uit mijn gezicht en kust mijn slaap. Ik glimlach bij de herinnering aan mijn dappere held die met een kwast en engelengeduld de schouw voorzag van een witte laag en zijn enthousiasme over elk kussentje en lampje dat ik kocht. We doen dit samen hij en ik en hij voelt dat ook vanuit zijn tenen. De dozen met spulletjes in de woonkamer van “ons” oude huis groeide en groeide en we hadden er zoveel zin in om alles neer te zetten en van ons te maken. Het werd prachtig en precies zoals wij dat voor ogen hadden..
Ook gaan mijn gedachten terug naar de liefdevolle hulp van mijn ouders en vrienden.. Ze waren er, stonden voor me klaar en ik kan ze daarvoor nooit genoeg bedanken.

En ook jij, mijn liefste, geeft me kracht, liefde en blijdschap in deze zoektocht, deze overdosis emoties die me soms overvallen. Ik ben zo blij dat je in mijn leven bent..

Dezelfde woorden fluister ik zachtjes in je oor, vlak voordat je mijn hand pakt en me meeneemt naar mijn favoriete plekje op deze boot, waar je me in je armen neemt, dicht naar je toetrekt en me niet meer los laat. Warm, liefdevol en vol overgave. Zoals alles wat ik in mijn leven doe…

De wekker zorgt voor een ontnuchtering
De droom vervliegt
Maar de glimlach blijft…

~Marga, 9 oktober 2012~