Stilte

“Ik hoop je snel weer te zien meid.”
“Ik jou ook lieverd…”

Ik zag je vandaag. Maar jij mij niet. Je was stil, zo stil. Ver weg en tegelijkertijd, in alles voelbaar, heel dichtbij…

Ons contact bestond de laatste maanden uit wekelijkse berichtjes. Op het laatst reageerde je niet meer, maar ik weet dat je ze las. Het voelde fijn dat ik op afstand toch dichtbij je kon zijn. En je kon steunen in deze lange en ongelijke strijd.
Gestreden heb je, tot je laatste adem en ik ben ongekend trots op jou en de mensen om je heen die jou tot de laatste seconde gedragen hebben naar een ander leven.

Vandaag zou ik met jou en andere vriendinnen een kop thee doen en je leven vieren. Herinneringen ophalen, lachen en stiekem ook een beetje afscheid van je nemen. Ik wilde je ontzettend graag nog even knuffelen. Helaas is ons dat niet meer gegeven.

Al was het heel anders dan gepland, ik was toch bij je vandaag lieverd. Ik hield je veel te koude hand vast en heb je in gedachten alles verteld wat ik je nog wilde zeggen. Ik hoop dat je weet dat ik er was…

Vandaag is mijn kijk op het leven en de dood voorgoed veranderd.

Vandaag heeft mij voorgoed veranderd…

Heb het goed daar lieve P. Je pijn is voorbij. Dat is een troost voor alle mensen die van je hielden..

“The hardest thing in life is letting go because you have to.”

1978-2015

~Marga, 2 november 2015~