Met je armen wijd gespreid kom je met een brede grijns op ons afgelopen naar het hekje aan het eind van het tuinpad. Achter je de tank van een hond die je volgt waar je gaat. In plat Brabants heet je ons welkom. ‘Fijn da ge d’r bent mupke’ en ik leg mijn hoofd op je volle boezem. We zijn met alle familie samen, iets waar je zo enorm van geniet. Alles staat klaar voor een geweldige dag. De gastvrijheid spat ervan af. Ik ben hier zo graag. Alles kan en alles mag in dit huis. Het straalt warmte en gezelligheid uit. Hoe kan het ook anders, alles ademt jou. En ik gun het je zo, na al dat verdriet wat je hebt gekend in je leven. Veel te vroeg weduwe nog voordat je met je grote liefde aan jullie leven samen kon beginnen. Je bent nooit helemaal over dat grote verlies heen gekomen. Desondanks valt er met jou altijd wat te lachen. Ik heb zin in deze dag. De Brabantse muziek schalt door de tuin die vol staat met kabouters, trollen en ander gespuis. Ik kijk hier altijd mijn ogen uit. Ook onze kinderen houden intens van jou en van deze plek. Ze noemen je heks. Vanwege je flamboyante kledingstijl en de hoeveelheid heksen in je huis. En misschien omdat je bijna een sprookjesfiguur voor ze bent…
Kon ik maar toveren fluisterde je gisteren. Tante, ik zou niets liever willen. De barones van Budel-Dorplein was wel heel erg nietig ineens in dat veel te grote ziekenhuisbed. Genezen was je, we waren zo blij met je tweede kans. Helaas sluimerde het stiekem en zonder dat we het wisten, door in je lijf… Ineens is er geen hoop meer.
Ik ben er nog niet klaar voor om je gedag te zeggen en toch was dat precies wat ik gisteren deed. Met het ongeloof in jouw ogen, weerspiegeld in het mijne, nam ik afscheid van je. Ik ben zo blij dat ik de kans heb gehad om je te bedanken voor al die fantastische en liefdevolle jaren en hoop dat je snel terug kan naar je kasteel, omringt door hen die van je houden.
De zon schijnt en je loopt over een heel lang pad waar hij met zijn armen wijd gespreid op je wacht. Je legt je hoofd op zijn borst. Je bent thuis…
Mijn lieve tante Marij overleed op 13 februari 2016. Ze is 62 geworden…
Marga, 8 februari 2016
Readmarga 
Indrukwekkend… Intens..
Xxx
Dankjewel xxx
ja zo is dat.
Wat kan jij dit toch altijd mooi opschrijven. 💋
Dankjewel lieverd x
Condolerende groet,
O jee , ik wil niet janken of zo, maar het doet veel met me , zoals je het beschreven hebt. Afscheid nemen is pijnlijker dan we soms denken, er is geen pleister voor en er kan geen kusje er op…zodat de pijn weg zakt. O jee afscheid nemen , het hoort bij het leven . De pijn ook, jammer genoeg wel. Konden we maar met een lach afscheid nemen , en zeggen tot laters.! ‘K zou dat zo graag willen..tot laters, ergens in je ander plekje, en dan weer roepen HEY hoy..dag lieverd.!
Dus ik wil je ; sterkte wensen met dit verlies…en dan .. hopen dat er ooit nog een HOY komt.!
Wat mooi geschreven. Dank voor je reactie. Ik geloof erin dat we elkaar later weer ergens zullen zien. Het is een schrale troost, dat wel.
O dat is wel een goed gevoel, ik geloof uhh nee ik weet ut zeker…we komen op een of andere manier weer bij elkaar , het kan gewoon niet anders. En daarom ben ik blij voor jouw..er is dus toekomst ! pffffff gelukkig.!