Categorie: Vakantie

Geplaatst in Vakantie

De heenreis

Gepost op door readmarga

De auto is tot de nok toe gevuld met teveel kleding, luchtbedden en “we nemen het toch maar mee want misschien verkopen ze het daar niet” boodschappen. Iedereen is duf van het vroege opstaan, behalve vader natuurlijk want die zit achter het stuur en let op de weg. De voorruit maakt elke minuut een slachtoffer en toont een slagveld van te pletter geslagen insecten.  De kleffe broodjes uit de koelbox vinden gretig aftrek evenals de citroen-en zwartwitballen uit het trommeltje van oma. Normaal zitten er koekjes in, maar voor de gelegenheid is de inhoud gewijzigd “want hij past zo fijn in het dashboardkastje.” Voor plassen onderweg duiken we discreet de bosjes in, want zo’n duur gepimpt toilet met zonnebloemdecoratie kost 50 cent en dat hebben we er, ‘2theloo’, niet voor over. Ja het bonnetje kan bij afrekenen in de shop weer ingeleverd worden, maar we hebben onze eigen voorraad eten en drinken, dus we hebben niks nodig. Vanaf de achterbank is af en toe een grondig “shit” te horen als Mario weer eens wint of Darth Vader net niet gehaald wordt en er bijna rook komt uit de  Nintendo DS. Kinderen ruziën over welke film er nu in moet, het welgemeende “wij keken vroeger gewoon naar buiten” wordt door de koptelefoons niet gehoord. Papa en mama zijn echter moe en nemen de uur-per-dag-Nintendo afspraak maar wat ruimer.. Als ze maar stil zijn..
Op de TomTom tikken de minuten en uren weg tot aan de bestemming. Moeder denkt nog eens zonder heimwee terug aan de kaartleestijd waarin het zoeken van de camping een gezellige ruzie werd. “Moet ik hier in? Ja ik denk het wel. Maar weet je het zeker? Ja ik denk het wel. Nu zeggen! Ja doe maar… De huppeldepupweg? …..Dat klopt niet.”

Langzaam wordt het spannend. Waar gaan we tijdelijk wonen? Is er genoeg te doen en hangt er eigenlijk toiletpapier in de openbare gebouwen?

In de zinderende hitte op de route de soleil die zijn naam sinds jaren weer eens eer aan doet, kruipen de blikjes voort. Veel luxe, dichte raampjes en gekoelde passagiers, een enkel barrel met een elleboog uit het raam om een zuchtje 30 graden wind te voelen en een bezwete mama die het overduidelijk meer dan zat is.

Nederland gaat op vakantie…

Marga, 31 juli 2013

Geplaatst in Vakantie

Vakantie

Gepost op door readmarga

Een lange reis in de auto waarbij de airco elke dag op een lofzang kan rekenen
Een omgeving die steeds mooier wordt
Oplopende temperaturen
Kinderen die wakker worden als je stopt voor een tolweg of tankbeurt
Autobingo
Figuurtjes zoeken in de wolken
Aankomst in een nieuwe omgeving
Een stikheet appartement waarbij de spullen van een ieder meteen huizenhoog staan opgestapeld
Je niet af hoeven vragen of de zon de volgende dag wel zal schijnen
Last hebben van de buren maar ze dat niet kunnen vertellen omdat je de taal niet spreekt
Eten koken voor vijf mensen op één pit
Keiharde matrassen
Een bloedhete slaapkamer waar je ’s nachts uit drijft
De zon en hitte soms zat zijn
Elkaar soms zat zijn
Het zoute zeewater soms zat zijn
Wennen aan een landschap dat je eigenlijk pas waardeert als je het niet meer ziet
Met een natte bikini, druipend door het appartement lopen waar het met de dag een grotere bende wordt
Die bende van harte negeren
Handdoeken over het balkonhek
Vlekjes in kleding, mwaah gewoon aantrekken
Wandeltochten en watervallen
Bootje varen en waterfietsen
Om 8 uur ’s ochtends al in zee liggen
Op een luchtbed de zon in zee zien zakken
Met een bot mes een keihard brood brood in sneetjes proberen te krijgen
Een uur ontbijten met vers brood
Gestuntel in de winkel “Doe maar van vijf van die” met handen en voeten uitleggen
Hoe moeilijk het is om 15 van iets nodig te hebben als je maar tien vingers hebt
’s Avonds laat een stadje bezoeken als de temperatuur nog lekker aangenaam is
Nagloeien van de zon
Eten wanneer je honger hebt
Slapen wanneer je moe bent
Leven zonder klok
En dan…
Afscheid van je nieuwe “thuis”
Het landschap steeds platter zien worden
De temperatuur zien dalen
Een trui extra
Weer sokken en schoenen aan
Het “Hé een nederlander” stopt

Een nieuwe bladzijde in het boek van herinneringen…

Marga, 19 augustus 2012

Geplaatst in Mieren, Vakantie

Smetvrees of verzamelwoede?

Gepost op door readmarga

Mieren in je keukenkastje, in je eten, in de badkamer of lopend over lichaamsdelen. Ik heb ze altijd goor gevonden die kleine kriebelende kruipsels. Tot ik op vakantie de tijd kreeg om ze te bestuderen. En daarna de neiging die ik in eerste instantie had, het aanschaffen van een mierenlokdoos, liet varen.

In kolonne liepen ze elke dag van A naar B en weer terug en dat deden ze al zo lang dat er in het grasveld een slijtspoor was ontstaan. Dan moet je als mier veel lopen op dezelfde plek wil je dat voor elkaar krijgen. Er werden pluisjes verplaatst, takjes, blaadjes en andere rommel richting de diverse mierennesten. En niet alleen dat. Elke kruimel werd verhuisd. Het voeren van de mieren werd daarom een sport en een wedstrijd. Wie zijn er sneller bij het nest? Het groepje pijnboompit of het groepje maiskorrel? Wat hebben we gelachen toen er zelfs een stukje tonijn voorbij kwam wandelen en ze er uiteindelijk ook nog met mijn afgeknipte teennagels vandoor gingen.  Het is een raar idee dat mijn nagels gebruikt zijn in the livingroom van een kroatisch mierennest.
Zijn ze nou gewoon opruimerig, of kunnen ze echt letterlijk alles gebruiken?

Ik heb ze in ieder geval leren waarderen. Wat zijn mieren harde werkers, doorzetters en wat laten ze de boel dagelijks schoon achter. Met tien man (mier) is er zelfs een penne pasta versleept. Ik zie mezelf nog niet met een complete boom voorbij sjouwen.

En voor wie het weten wil. De pijnboompit, mijn! pijnboompit heeft uiteindelijk gewonnen. Dat had je niet gedacht he…

Marga,  19 augustus 2012

Geplaatst in Strand, Vakantie, Zomer

Zomer op het strand

Gepost op door readmarga

Een verzameling gekleurde parasolletjes “siert” het strand. Mensen zitten en liggen. Ze lezen of doen niks. Liggen wijdbeens een boekje te lezen, me ondertussen een blik gunnend op lippen en of schaamhaar die aan alle kanten hun bikinibroekjes uitkrullen.. Hier en daar een verdwaalde actieveling die staat te tennissen tegen iemand die dat overduidelijk vooral doet vanuit de “van actief zijn op het strand word je bruiner” gedachte. De meeste mensen hangen echter op een strandbed of kleedje en hebben bruin worden tot een topsport verheven. Bij een enkeling is de ‘korting op de crematie’ fase al ruimschoots overschreden.
Het is een bont gekleurd geheel van mensen en spullen. Verbazingwekkend hoeveel spullen mensen meenemen naar het strand.
Naast mij is een welgesteld Haags gezin neergestreken. Ik weet ook niet precies waaraan je dat welgestelde kunt zien, maar het is zo. Misschien zijn het de luxe badlakens, het strandtentje of de wassenaarse “R”. Waarschijnlijker zijn het de witte wijn, olijven, wraps, tapashapjes, pastasalde en (jawel) broodjes knakworst voor de kinderen die achtereenvolgens uit de koelbox tevoorschijn worden getoverd.
Mijn gedachten gaan even terug naar eind jaren ’80. Met het gezin aan het Veluwemeer. Kleffe boterhammen uit de koeltas, pakjes drinken en koud en nat in een dikke handdoek gewikkeld chips eten, dicht tegen mama aan ondertussen zoekend naar het rode zeil van papa’s surfplank. Wereldse zomers, intens genieten.
De kindertjes van mijn strandburen genieten vast net zo van dit alles en van hun luxe lunch.
Ik heb het ook altijd prima gevonden zonder knakworsten en neem nog een slok warm water en een stuk droog stokbrood.

Ik heb dan wel geen wijn en luxe kipwraps, maar de zon voelt voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geniet er in ieder geval met volle teugen van.

~Marga, 27 juli 2012~

Geplaatst in Vakantie, Zomer

Zomer in de stad

Gepost op door readmarga

Elk jaar een terugkerend fenomeen in de grote steden.. De zomermarkten.. Voor sommigen iets om naar uit te kijken, voor anderen, waartoe ik mezelf ook reken, de hel op aarde.

Rijen kraampjes met dezelfde rotzooi die je elk jaar tegen komt.. De leren armbandjes zijn wat vager van kleur dan het jaar ervoor en de bakken met vaatdoeken die echt (echt) streeploos schoon je ruiten afnemen zijn wat leger, maar verder is het toch ieder jaar van hetzelfde laken een (goedkoop) pak.

Op hete zomerdagen kun je letterlijk over de koppen lopen. Wat bezielt die mensen toch? Waarom wil je hier zijn in die verzengende hitte, met al die zweterige lijven waar je niet aan kunt ontkomen omdat iedereen zichzelf tussen de kraampjes door moet wurmen naar de volgende… Wat is er nog te zien dat je niet al die andere keren ook al hebt gezien. De zogenaamde aanbiedingen die voor de winkels zijn uitgestald zijn niet meer dan de leftovers die niet voor niks leftover zijn geworden omdat eigenlijk niemand die troep wil, maar nu het “voor de helft van de helft” is wordt er toch getrokken in de stapels kleding die op een berg zijn neergekwakt.. En voor het kraampje een groepje hysterische vrouwen die  proberen zich een weg te banen door het aanbod waarbij ze vooral de doorgang blokkeren voor hen die gewoon door wilden lopen..

Gelukkig word je hier wel met rust gelaten en krijg je geen “kijken kijken nie kopen” teksten naar je hoofd geslingerd zoals in Verweggistan.. Al moet ik zeggen dat de verveelde verkoopsters die staan te balen achter een kraampje ook niet echt inspirerend zijn.. Dan heb ik toch liever een enthousiaste marktkoopman achter me aan die “moi maisje” roept..

Ja de zomermarkten.. Met een beetje geluk kun je geëpileerd, met gepoetste schoenen, met schoonmaakmiddelen die je leven echt een stuk makkelijker maken, in nieuwe kleren, met nieuw ondergoed en een bijpassend telefoonhoesje weer naar huis.. Maar ik doe het toch liever zonder dan..

Helaas vindt mijn kereltje het zo gezellig.. “Gaan we nog een leren armbandje kopen mama en een ijsje eten op de kamper-ui dag?”

Tuurlijk schatje, leuk!…

~Marga, juli 2012~